Ζ.3. Διορθώνοντας τον τίτλο του τελευταίου τόμου της Ιστορίας της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους

Γνωρίζουμε πως οι σύγχρονοι άνθρωποι εξαπλώθηκαν στα πιο απίθανα μέρη της γης και διαμόρφωσαν πολιτισμούς οι οποίοι όταν συγκρίνονται μεταξύ τους παρουσιάζουν ακόμα και ακραίες αντιθέσεις ως προς τα χαρακτηριστικά τους.



Όμοια όμως, όπως ο σύγχρονος άνθρωπος ξεκίνησε πριν από 200.000 χρόνια από την Αφρική αφανίζοντας ή αφομοιώνοντας προγονικά είδη, αντίστοιχα πριν από μόλις 10.000 χρόνια ο σύγχρονος πολιτισμός ξεκίνησε από την Μεσοποταμία και, αφανίζοντας ή αφομοιώνοντας στο πέρασμά του άλλους πολιτισμούς αλλά και λαούς ολόκληρους, κατάφερε στις μέρες μας να έχει εξαπλωθεί απ' άκρη σ' άκρη της γης.



Ποιές όμως συνθήκες επέτρεψαν την διαμόρφωση και ανάπτυξη αυτού του πολιτισμού ο οποίος αποδείχτηκε ικανότερος από κάθε άλλον στο να κυριαρχεί; Και γιατί να δεχτούμε ότι πρόκειται για έναν και μόνο πολιτισμό ο οποίος κυριαρχεί σε όλη την γη ενώ γνωρίζουμε ότι κάθε λαός έχει τον δικό του πολιτισμό τον οποίο προσπαθεί να διαφυλλάσσει και να αναπτύσσει;


Ως σύγχρονοι άνθρωποι ενώ παρουσιάζουμε δεκάδες παραλλαγές στην όψη, στην κίνηση και σε διάφορα επιμέρους χαρακτηριστικά, ταυτόχρονα έχουμε κοινά κάποια καίρια στοιχεία της δομής μας εξαιτίας των οποίων προσδιοριζόμαστε όλοι ως Σύγχρονοι Άνθρωποι ή, όπως λέγεται επιστημονικά, Homo Sapiens Sapiens. To ίδιο συμβαίνει και με τον σύγχρονο πολιτισμό μας ο οποίος ενώ παρουσιάζεται σε δεκάδες παραλλαγές με διάφορα επί μέρους χαρακτηριστικά, ταυτόχρονα όλες αυτές τις παραλλαγές του είναι δομημένες πάνω σε ένα κοινό στοιχείο.

Προτού αναγνωρίσουμε αυτό το ένα κοινό στοιχείο που περιέχεται στους κυρίαρχους πολιτισμούς σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης καθιστώντας τους, όπως λέμε εδώ, έναν ενιαίο Σύγχρονο Πολιτισμό ας ανατρέξουμε στα στοιχεία που επέτρεψαν την εκκίνηση και ανάπτυξή του.

Κάποιες από τις κληρονομιές που έφεραν ήδη οι άνθρωποι, ή πιο σωστά ορισμένοι σε κάθε περίπτωση άνθρωποι, πριν από 10.000 χρόνια και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εκκίνηση αυτού του νέου πολιτισμού είναι η θέληση να σκοτώνουν άλλους ανθρώπουςη επιθυμία να κυριαρχούνη ικανότητα να φτιάχνουν και να χρησιμοποιούν όπλα και, η πολλή νέα κατάκτηση εκείνη την εποχή, η ικανότητα να καλλιεργούν την γη και να παράγουν πλεόνασμα.




Τι συνέβη από εδώ και πέρα; Είναι πλέον ολοφάνερο: κάποιοι άνθρωποι εφεξής μπορούσαν να αρπάζουν τα πλεονάσματα άλλων ανθρώπων και να τα χρησιμοποιούν για την δική τους επιβίωση. Και το έκαναν.
Κάποιοι άνθρωποι πλέον μπορούσαν να υποτάσσουν άλλους ανθρώπους και να τους χρησιμοποιούν απομυζώντας τα αγαθά και κάθε πλεόνασμα που παρήγαγαν με τους κόπους τους. Και αυτό το έκαναν.
Ακούγεται πολύ παράξενο αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα: το βιβλίο που περιγράφουμε ως «ο ανθρώπινος πολιτισμός» ξεκινά με την βία, την αρπαγή και την υποταγή ανθρώπων σε άλλους ανθρώπους.

Οι πρωταγωνιστές σε αυτό το βιβλίο από τις πρώτες γραμμές του μέχρι και αυτές που γράφονται αυτή την στιγμή είναι οι κυρίαρχοιοι υποταγμένοιτο πλεόνασμα και τα όπλα.



Ας αλλάξουμε λοιπόν τον τίτλο του τελευταίου τόμου γιατί φανερώνει μεροληψία σε βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων. Όμοια όπως και το βιβλίο της Ιστορίας της Δ' Δημοτικού σύμφωνα με το οποίο στην αρχαία Ρώμη υπήρξαν μόνο τρεις τάξεις, οι Πατρίκιοι, οι Πελάτες και οι Πληβείοι. Σε αυτό το βιβλίο της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά το έτος 2013, όπως και στην αρχαία Ρώμη πριν από 2.000 χρόνια, οι δούλοι ούτε αναφέρονται, ούτε υπολογίζονται ως κοινωνική τάξη και άρα ως άνθρωποι, παρά υπολογίζονται μόνο ως αντικείμενα στην χρήση ανθρώπων. 



Για τον ένα παγκόσμιο πλέον πολιτισμό των ανθρώπων οι υποταγμένοι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια αξία ως ανθρώπινα όντα με τους κυρίαρχούς τους και αυτό ισχύει με διάφορες παραλλαγές από την εποχή που για πρώτη φορά κάποιοι άνθρωποι υποτάχτηκαν από άλλους ανθρώπους για να χρησιμοποιηθούν ως νοήμονα εργαλεία, μέχρι και σήμερα.
Ο σύγχρονος πολιτισμός των ανθρώπων είναι καλύτερα να γράφεται ως Ο πολιτισμός της υποταγής και χρήσης ανθρώπων από ανθρώπους. Το ίδιο το ανθρώπινο είδος δε, θα πρέπει να κατονομάζεται ως ο Κυριαρχικός Άνθρωπος γιατί ο τίτλος Λογικός Άνθρωπος καθόλου δεν συνάδει με την πορεία του τα τελευταία 10.000 χρόνια.